مروری بر نقش کتابدار پزشکی بالینی در فرایند پزشکی مبتنی بر شواهد و ارتقای کیفیت خدمات پزشکی با نگرشی بر کتابخانه‌های بیمارستانی امریکا

با ایجاد کتابخانه‌های پزشکی، به‌عنوان محلی انباشته از منابع و تحقیقات پزشکی، جهت کمک علمی به پزشکان، نیاز به وجود کتابدارانی با گرایش پزشکی احساس شد. پس از آن، کتابداران تعلیم‌یافته، در این زمینه، به سازماندهی منابع و تأمین نیازهای اطلاعاتی پزشکان در درون کتابخانه‌ها پرداختند. اما در 1971، گرترود لمب تصویر جدیدی از کتابخانه‌ها و کتابداران پزشکی ارائه داد. او عقیده داشت، کتابداران، به‌خصوص آنهایی که مهارت‌های اطلاع‌یابی را آموزش دیده‌اند باید یکی از اعضای اساسی و فعال گروه مراقبت پزشکی باشند. کتابداران پزشکی بالینی با حضور در کنفرانس‌ها و بحث‌ها، گزارش‌های صبحگاهی، در میان گروه مراقبت و درمان، و بر بالین بیماران نیازهای اطلاعاتی را دریافت کرده و اقدام به جست‌وجو و تهیه سریع این اطلاعات می‌کنند. در سال 2000 مفهوم جدید اطلاع‌رسانان پزشکی ظاهر شد: «کتابداران مرجع که با داشتن مهارت‌های اطلاع‌یابی و زمینه دانش پزشکی نقش مؤثرتری در مراقبت و درمان بهتر بیماران و آموزش پزشکی خواهند داشت». با توجه به اینکه نیازهای اطلاعاتی پزشکان هر روز و هر ساعت پدیدار می‌شود و با توجه به محدودیت‌های زمانی آنها و انبوه اطلاعات موجود، جست‌وجو و بازیابی اطلاعات مرتبط توسط آنان با دشواری‌هایی همراه است و کتابداران با حضور فعالانه خود می‌توانند به یاری گروه پزشکی بپردازند. از 1992، مفهوم پزشکی مبتنی بر شواهد (ای.بی.ام.) برای اولین‌بار در منابع پزشکی ظاهر شد که عبارت است: «استفاده صحیح، روشن، و خردمندانه از بهترین مدرک جاری به‌منظور اخذ تصمیمات مناسب و مطمئن، جهت مراقبت و درمان بیماران ویژه، از طریق ترکیب مهارت تخصصی پزشکی فردی با بهترین مدرک بالینی خارجی که حاصل تحقیقات سازمان‌یافته است به‌دست می‌آید». ای.بی.ام. در سال‌های اخیر، فعالیت کتابداران را به میزان زیادی توسعه داده است. نتایج پژوهش‌های انجام شده حاکی از نقش مؤثر کتابداران پزشکی بالینی در افزایش کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی است.